Για να σχηματίσουμε το μέλλοντα των φωνηεντόληκτων ρημάτων, (δηλαδή των ρημάτων που έχουν χαρακτήρα φωνήεν π.χ. λύω )
·         παίρνουμε το ρήμα όπως το κλίναμε στον ενεστώτα
·         ανάμεσα στο θέμα και στην κατάληξη προσθέτουμε το χαρακτηριστικό γράμμα του μέλλοντα που είναι το -σ-
λύ-σ-ω 
 | 
λύ-σ-εις 
 | 
λύ-σ-ει 
 | 
λύ-σ-ομεν 
 | 
λύ-σ-ετε 
 | 
λύ-σ-ουσιν 
 | 
Τι γίνεται με τα ρήματα που είναι αφωνόληκτα;
όσα, δηλαδή, έχουν χαρακτήρα:
χειλικό:      π, β, φ
ουρανικό:  κ, γ, χ 
οδοντικό:  τ, δ, θ
Ο χαρακτήρας των ρημάτων αυτών ενώνεται με το -σ- του μέλλοντα και μας δίνει διάφορες μεταβολές. Έτσι,
Τα χειλικόληκτα: π, β, φ, πτ,  +  σ = ψ, π.χ.
τρέπω > τρέψω,    
τρίβω > τρίψω,
γράφω > γράψω,
βλάπτω > βλάψω
τρίβω > τρίψω,
γράφω > γράψω,
βλάπτω > βλάψω
γρά-ψ-ω 
 | 
γρά-ψ-εις 
 | 
γρά-ψ-ει 
 | 
γρά-ψ-ομεν 
 | 
γρά-ψ-ετε 
 | 
γρά-ψ-ουσιν 
 | 
Τα ουρανικόληκτα:  κ, γ, χ  ττω, σσω, ζω  +  σ =  ξ, π.χ. 
 διώκω > διώξω, 
λέγω > λέξω,
ἄρχω > ἄρξω,
φυλάττω > φυλάξω
λέγω > λέξω,
ἄρχω > ἄρξω,
φυλάττω > φυλάξω
ἄρ-ξ-ω 
 | 
ἄρ-ξ-εις 
 | 
ἄρ-ξ-ει 
 | 
ἄρ-ξ-ομεν 
 | 
ἄρ-ξ-ετε 
 | 
ἄρ-ξ-ουσιν 
 | 
Τα οδοντικόληκτα: τ, δ, θ μερικά σε -ττω, -ζω και -ίζω + σ = σ,π.χ.
 πείθω > πείσω,       
σχίζω > σχίσω
σχίζω > σχίσω
πεί-σ-ω 
 | 
πεί-σ-εις 
 | 
πεί-σ-ει 
 | 
πεί-σ-ομεν 
 | 
πεί-σ-ετε 
 | 
πεί-σ-ουσιν 
 |