Ένα τμήμα
2.000 ανδρών
με επικεφαλής
τον Καπετάν
Χάψα (Το
πραγματικό του
επώνυμο
ήταν Κάψας
αλλά ονομάστηκε
Χάψας από
τον λαό
γιατί “έχαφτε”
τους τούρκους,
κάτι σαν
τον Νικηταρά
τον Τουρκοφάγο
δηλαδή) κινήθηκε
από
την Ιερισσό
μέσω των
χωριών της
Βορείου Χαλκιδικής
και μπήκε
απελευθερωτής
στη Γαλάτιστα όπου
και στρατοπέδευσε.
Ο Καπετάν Χάψας συνέχισε την πορεία του προς τη Θεσσαλονίκη, οι άνδρες του ήταν γεμάτοι ενθουσιασμό και αποφασιστικότητα. Τα τούρκικα αποσπάσματα που τους αντιμετώπισαν δεν μπόρεσαν να τους αναχαιτίσουν, υποχωρούσαν γρήγορα και έτρεχαν να κρυφτούν προς τη Θεσσαλονίκη.
Ο Καπετάν
Χάψας με
τους άνδρες
του στις 8 Ιουνίου του 1821 έφθασε στη Θέρμη (Σέδες).
Εκεί έγινε
μάχη με
το ιππικό
του Αχμέτ
Μπέη
των Γιαννιτσών
(Άλλες πληροφορίες
αναφέρουν ότι
αυτή η
μάχη έγινε
κοντά στη
Γεωργική Σχολή,
πολύ κοντά
στη Θεσσαλονίκη).
Οι τούρκοι
νικήθηκαν και
υποχωρούσαν
πανικόβλητοι, τότε
έκανε την
εμφάνισή του
ο Μπαϊράμ
πασάς στη
Θεσσαλονίκη.
Έγινε αμέσως
πολεμικό συμβούλιο
υπό
τον Καπετάν
Χάψα και
αποφάσισαν
να οπισθοχωρήσουν
στους πρόποδες
του βουνού
Βούζιαρη, όπως
είχε προτείνει
ο Γεώργιος
Κοτζιάς, ένας
γέρος προεστός
από
τα Βασιλικά.
Ο Καπετάν
Χάψας έδωσε
εντολή να
φύγουν οι
άμαχοι και
τα γυναικόπαιδα
από
τα Βασιλικά
και να
πάνε στο μοναστήρι της Αγίας
Αναστασίας.
Όμως τους
πρόλαβε το
ιππικό
του Αχμέτ
Μπέη
και ακολούθησε
μεγάλη σφαγή
των αμάχων
στον κάμπο
και στις
βουνοπλαγιές
της Αγίας
Αναστασίας.
Η εμπροσθοφυλακή του τουρκικού στρατού του Μπαϊράμ Πασά, συγκρούστηκε με τους αποφασισμένους άντρες του Καπετάν Χάψα στους πρόποδες του βουνού Βούζιαρη, στην τοποθεσία που λέγεται “Του Τσελέπη η Πέτρα”. Ύστερα από σφοδρή μάχη η εμπροσθοφυλακή αναγκάστηκε να υποχωρήσει και οι επαναστάτες κυνήγησαν τους τούρκους με τα γιαταγάνια. Λίγο αργότερα όμως έφθασε το κύριο σώμα του στρατού και ο κάμπος κοκκίνισε από τις φορεσιές και τα φέσια των τούρκων. Η μάχη που ακολούθησε ήταν φοβερή, η τελευταία περιγραφή για τον Καπετάν Χάψα είναι ότι όρμησε με το σπαθί στο χέρι και ένα μαχαίρι στα δόντια, στον κύριο όγκο του τουρκικού στρατεύματος
Έπεσαν όλοι πολεμώντας μέχρι ενός. Ήταν Δευτέρα 10 (κατά άλλους 13) Ιουνίου του 1821.
